Diamanda Galas: ένας χαμαιλέοντας της τέχνης

Η φωνή της έχει τραγουδήσει για τον πόνο, την απελπισία, την αδικία, την απώλεια.... σαν να προσπαθεί να αφυπνίσει το μυαλό και την ψυχή. Γεννημένη το καλοκαίρι του '55 στο San Diego, από Έλληνες γονείς, η Diamanda (δε μου αρέσει η ελληνική version τύπου Αδαμαντία σε καμία περίπτωση) ανατράφηκε αγαπώντας την μουσική μέσα από τα πρώτα ακούσματα που της έδωσαν οι γονείς της από την ελληνική κουλτούρα και παράδοση. Με τη σύμφωνη γνώμη τους σπούδασε κλασική μουσική και τζαζ, αλλά ήθελε το κάτι παραπάνω για να ολοκληρώσει την καλλιτεχνική της ταυτότητα, έτσι στις σπουδές της πρόσθεσε και τη visual-art performance. Κάπου εκεί τη βρίσκουμε και στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας να σπουδάζει Βιοχημεία (τότε ήταν που κόλλησε και ηπατίτιδα C από κάποια μολυσμένη σύριγγα). Παρόλο που οι γονείς της προτιμούσαν να γίνει μια κλασική πιανίστρια (...δεν ήξεραν) εκείνη κάνει την πρώτη της εμφάνιση το 1979 στο Φεστιβάλ του Αβινιόν, κρατώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην όπερα «Μια μέρα σαν τις άλλες» του Βίνκο Γκλομποκάρ βασισμένη σε ντοκουμέντα της Διεθνούς Αμνηστίας για μια Τουρκάλα που βασανίσθηκε από τις τουρκικές αρχές. Στη συνέχεια ήρθαν οι πρώτες της δισκογραφικές δουλειές "The Litanies of Satan"(1982) και "Diamanda Galas"(1984).

Από τότε και μέχρι σήμερα έχει στο ενεργητικό της συνεργασίες με σημαντικούς συνθέτες, όπως οι Phillip Glass, Terry Riley, John Zorn και ο Iannis Xenakis και συμμετείχε και σε ταινίες όπως  του Francis Ford Coppola "Dracula", στην οποία συμμετείχε και στο soundtrack (1992).

Η πρώτη όμως προσωπική δουλειά της που έκανε αίσθηση ήταν το 1991 με τίτλο “Plague Mass”. Η ηχογράφηση έγινε στον καθεδρικό ναό του Αγ.Ιωάννη στην Νέα Υόρκη και με αυτό η Galas επιτίθεται στην Καθολική Εκκλησία και στην αδιαφορία που δείχνει για την μάστιγα του AIDS. Την προσπάθειά της αυτή στήριξε και ο αδερφός της, οποίος ήταν φορέας και πέθανε κατά τη διάρκεια της τελικής παραγωγής αυτής της δουλειάς.

Μέχρι και σήμερα η Diamanda μετράει δουλειές και συμμετοχές που πάντα αφορούν την κοινωνία και ειλικρινά δε θα μπορούσαμε να περιμένουμε τίποτα λιγότερο από μια καλλιτέχνη που έχει τραγουδήσει για την γενοκτονία  Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσύριων την περίοδο 1916 - 1923 στο δίσκο της " Defixiones, Will and Testament" το 2003.
Για την Diamanda σκοπός είναι να αφυπνίσει, να ταρακουνήσει και τελικά να μπει και στο τελευταίο σπίτι για να ακούσει ο κόσμος, να καταλάβει και να νιώσει πως τα πιο σημαντικά προβλήματα στη ζωή του είναι και αυτά που οφείλει στη ζωή να πολεμήσει...

Official site: http://www.diamandagalas.com

 

Πηγή: discothequa.blogspot.gr